Globalnie wzrastające spożycie ryb oraz ich przetworów, z powodów zdrowotnych, ale także w związku z międzynarodowieniem współczesnej kuchni, prowadzi do wzrostu doniesień o reakcjach niepożądanych.

Występowanie alergii na ryby według relacji ankietowych wynosi od 0,2 do 2,29%, ale może osiągać do 8% u pracowników przemysłu rybnego. Mechanizm zmian może być IgE zależny lub niezależny od IgE.

Seler stanowi istotne źródło alergenów, gdyż nie tylko surowy, ale także gotowany oraz jako przyprawa może wywołać reakcje kliniczne, od ustnego zespołu uczuleniowego po wstrząs anafilaktyczny.

Większość pacjentów z alergią na seler cierpi na alergiczny nieżyt nosa i ma dodatnie testy skórne z pyłkiem brzozy czy bylicy. Wykryto dotychczas 6 komponent rozstrzygających diagnozę (KRD), innymi słowy prawdziwych alergenów selera: Api g 1, Api g 2, Api g 3, Api g 4, Api g 5, Api g 6.

Roztocze kurzu domowego (rkd), to małe stawonogi, powszechnie występujące w ludzkich mieszkaniach, książkach i posłaniach. Są ważnym źródłem alergenów wziewnych i kontaktowych. Rkd wytwarzają białka, które w ich odchodach, częściach ciała i jajach stanowią główny czynnik chorobotwórczy u około 50% alergików na świecie.

W obecnej sytuacji epidemicznej zaproponowano diagnozowanie alergii przy użyciu strategii Bottom-up, ponieważ ograniczone zostały bezpośrednie wizyty lekarskie do tych niezbędnych a porady często udzielane są przez lekarzy telefonicznie lub poprzez Skype. Największymi zaletami strategii Bottom-up jest fakt, że zmniejsza liczbę kontaktów pacjent-lekarz-laboratorium, co w czasie zagrożenia epidemicznego jest konieczne.